Ks. Daniel Dzikiewicz

Zanim przystąpisz do spowiedzi, zatrzymaj się!

Czas Wielkiego Postu, czym on właściwie jest? Pragnę na łamach "Naszej Gazety", podzielić się swoją refleksją na ten temat. W naszych kościołach słyszymy wezwanie Jezusa Chrystusa: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!" Księża zaś przypominają: "Pamiętajmy o wielkanocnej spowiedzi!" Podstawowym elementem Wielkiego Postu, a także prawdziwie chrześcijańskiego nawrócenia jest spowiedź. Trzeba zatem tak przeżyć spowiedź, aby stała się znakiem naszego powrotu do domu Ojca Niebieskiego. Dlatego zanim przystąpisz do spowiedzi - zatrzymaj się! Zatrzymaj się i zapytaj siebie: "Co ja właściwie robię, kiedy idę do spowiedzi?"

O spowiedzi mówi nam Psalm 51. Jest to podstawowy tekst biblijny, który ukazuje czym jest prawdziwie chrześcijańskie przystąpienie do spowiedzi. Niech Cię, Drogi Czytelniku, nie dziwi to, że Psalm 51, który przecież powstał o wiele wcześniej niż cała religia chrześcijańska, a jednak ma wiele nam do powiedzenia o spowiedzi. Zanim przeczytasz do końca ten artykuł, otwórz Pismo Św., znajdź Księgę Psalmów i przeczytaj: "Zmiłuj się nade mną Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość..."/ Ps 51,3 /.

Tradycja głosi, że ta pieśń pokutna została napisana przez Dawida. Wielki Król Izraela, Król według zamiaru serca Bożego, Dawid, zakochał się w Batszebie: "Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: "To jest Batszeba, córka Eliasza, żona Uriasza Chetyty. "Wysłał więc Dawid posłańca, by ją sprowadzili. A gdy przyszła do niego, spał z nią (...). Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać Dawidowi: "Jestem brzemienna?/ 2 Sam 11,2-5 /. Zakochanie się stało przyczyną poczęcia nowego życia, poczęcie zaś spowodowało śmierć Uriasza Chetyty: "Następnego ranka napisał Dawid list do Joaba i posłał za pośrednictwem Uriasza. W liście napisał: "Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpcie go, aby został ugodzony i zginął." / 2 Sam 11, 14-15 /. I tak się stało. Uriasz, mąż Batszeby - zginął. Dawid popełnił dwa wielkie grzechy: cudzołóstwo i morderstwo. Właśnie Psalm 51 jest wyrazem jego skruchy i żalu. Lecz zanim tak się stało, potrzebna była interwencja Pana Boga. Gdyż na początku król, nie uświadamiał swojej winy. '"Pan posłał do Dawida proroka Natana. Ten przybył do niego i powiedział: "(...) Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, popełniając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. Zamordowałeś go mieczem Ammonitów" / 2 Sam 12, 5-9 /. Zanim jednak Dawid, wypowiedział przed Panem słowa: "Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną" / Ps 51, 5 /, potrzebna była Boża interwencja, Boże objawienie. Dawid zrozumiał swój grzech dopiero po rozmowie z Natanem.

Kiedy my idziemy do spowiedzi, potrzebne nam jest światło Ducha Świętego. Potrzebna jest łaska. Bo wiele mamy grzechów ukrytych, których nie rozumiemy albo nie uważamy za grzechy.

Prawdziwe nawrócenie to dar, dar Ojca Niebieskiego nam, Jego dzieciom. Oto pierwszy znak, znak łaski, bo pokuta jest łaską. Bez modlitwy o światło Ducha Świętego nie możemy rozpoznać swoich grzechów.

Drugim znakiem chrześcijańskiej pokuty jest świadomość, że swoimi grzechami obraziliśmy Pana Boga. Dawid mówił: "Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą" / Ps 51, 6 /. Patrząc wyłącznie od strony ludzkiej, Dawid popełniając te dwa grzechy, zawinił jedynie ludziom. Zamordował Uriasza, cudzołożył z Batszebą. Co ma do powiedzenia tutaj Pan Bóg' Przecież On jest wysoko w niebie. Czy Jego obchodzą cudzołóstwa i morderstwa"

A jednak obchodzą! Więcej nawet. Obrażają Go osobiście. Dlatego drugim elementem chrześcijańskiej pokuty jest uświadomienie, że nasze grzechy ranią Boga, są obrazą Jego świętości. Chrześcijański żal za grzechy, nie jest czysto ludzkim żalem, który pozostaje jedynie na poziomie psychologicznym. Żałuję nie tylko, że zraniłem bliźniego, lub ubolewam nad swoją niedoskonałością. Żałuję, bo zraniłem Boga. Zadałem Mu ból.

Bracie i Siostro, idąc do spowiedzi, pamiętaj o tych dwóch zasadniczych elementach chrześcijańskiej pokuty!

NG 11 (447)