Obchodom 10 - lecia odrodzenia Niepodległości Litwy w Solecznikach towarzyszyła uroczystość poświęcenia herbu i flagi miasta. Solecznicka symbolika została poświęcona przez ks. Józefa Narkuna podczas uroczystej Mszy św. w kościele parafialnym pw. Św. Piotra.

Herb miasta Soleczniki Prezydent Valdas Adamkus zatwierdził na początku lutego. Ważne w dziejach ośrodka rejonowego wydarzenie nastąpiło w wyniku dwuletnich starań samorządu.

Soleczniki będące od roku 1972 ośrodkiem rejonowym w odróżnieniu od sąsiednich Ejszyszek nie mogą się poszczyć chlubną historią miasta. Wspomniane po raz pierwszy w 1311 roku w "Kronice Duisburskiej" jako Saltseniken. Soleczniki trzykrotnie - w 1378, 1382 i 1394 roku - padały ofiarą napadów krzyżackich. W 1410 roku w miasteczku został wybudowany drewniany kościół. W 1655 roku świątynia katolicka pod wezwaniem Św. Piotra Apostoła została spalona przez armię najeźdźcy rosyjskiego. W szybkim czasie staraniem ówczesnych właścicieli Solecznik, rodziny Hlebowiczów, kościół był odbudowany. Mieszkańcy Solecznik i okolic brali czynny udział w powstaniu 1863 roku, walcząc w szeregach oddziału Ludwika Narbutta. w 1824 roku miasteczko zostało kupione przez słynny ród Chodkiewiczów, a 11 lat później Soleczniki przeszły na własność Wagnerów. W 1867 roku w miasteczku działały huta szkła, papiernia, gorzelnia, rynek, poczta. Prawo własności do Solecznik, które w 1939 roku zamieszkiwało 4844 mieszkańców, Wagnerzy utracili po wybuchu II wojny światowej.

Nowym faktem w dziejach Solecznik, którym w 1956 roku przyznano status miasta, stało się przeniesieniem tu ośrodka rejonowego. Szybko rozbudowujące się Soleczniki zaczynały nabierać kształtów współczesnego miasta. Obecnie mieszka tu 8 tys. osób.

Głównym problemem w opracowywaniu herbu Solecznik stanowił dla plastyka Arvydasa Každailisa, autora herbu Wilna, powiatu wileńskiego, Ejszyszek itd. brak historycznych tradycji miejskich. W ciągu 6 - wiekowej historii miasteczko nigdy nie posiadało praw miejskich z tytułu prawa magdaburskiego. Dlatego tworząc herb młodego miasta artysta kierował się właściwościami współczesnych Solecznik. Z ramienia samorządu solecznickiego udział w opracowaniu projektu herbu brał wicemer Zdzisław Palewicz, który razem z plastykiem uczestniczył w posiedzeniach Komisji Heraldycznej.

Specyfiką herbu jest istotność każdego przedstawionego na nim szczegółu: bądź to obrazu, czy koloru. W składającym się z dwóch pól godle Solecznik w górnej jego części na granatowym tle zostały umieszczone klucze Św. Piotra (złoty i srebrny), symbolizujące katolicką wiarę mieszkańców miasta. Klucze apostolskie w herbach miejskich często występują również jako symbol wolności. W większej dolnej części herbu na czerwonym tle jako symbol jedności i braterstwa mieszkańców wielonarodowościowego miasta zostały przedstawione trzy orzechy. Związany z Chrystusem w słownikach katolickich symbol orzechów dotychczas nie był wykorzystywany przez heraldyków w tworzeniu herbów miejskich.

Z okazjiświęta państwowego z solowym koncertem przed solecznicką publicznością w miejskim Domu Kultury wystąpił słynny tenor litewski Virgilijus Noreika.

NG 12 (448)