I znów rok minął i znów wiosna.
Znów stoimy pod magnolią,
Dziękując Bogu, że radosną
Chwilę nam los przeżyć pozwolił.
I znów to białe, bujne kwiecie
Otacza wkoło nasze głowy,
I podziwiamy, że na świecie
Nastał znów czas wiosenny, nowy.
Choć tak samo od lat tysiąca
Rok się obraca wciąż od nowa,
Dusza zachwyca się gorąca,
Bo serce wiosnę czuje znowu.