Wileńszczyzna była prawdziwym ogrodem botanicznym szlachty i - jakiej szlachty! Siedzieli tu od pogańskich czasów, bo od Mendoga - Jundziłłowie, Wismontowie, od Giedymina - Dogilowie, Ejgirdowie, od Jagiełły i Witolda - Krupowiczowie, Zapaśnikowie, Krupowiesowie, Wilbikowie, Mickiewiczowie, Koczanowie, Dowgirdowie, Jodkowie, Bartoszewiczowie i inni. W samym lidzkim powiecie (obecnie część rejonu solecznickiego) pod koniec XVIIIw. kwitło jakieś 600 nazwisk szlacheckich, a w tym kilkanaście rodzin o nazwisku, naszego Wieszcza, Mickiewicz

Istniały następujące podstawowe odmiany tego herbu:

I. W polu czerwonym trzy belki ( bierzwiona) srebrne, ku dołowi stopniowo krótsze jedna od drugiej. W klejnocie nad hełmem w koronie w czarze złotej pół psa srebrnego.

II. Tarcza - jak odm. I. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie

III. (Łopot) W polu czerwonym nad trzema belkami srebrnymi, ku dołowi stopniowo krótszymi jedna od drugiej, dwa skrzyżowane jelce srebrne. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

IV. W polu czerwonym pod trzema belkami półksiężyc srebrny rogami do góry. W klejnocie nad hełmem w koronie w czarze złotej pół psa srebrnego.

Znane są następujące średniowieczne pieczęcie z herbem Korczak: 1431 Hrynko Klukowicz i Bohowityn (pieczęcie litewskie); 1501 Jerzy Kilnicz, marszałek nadworny i dzierżawca lidzki i inne.

Aktem unii horodelskiej herb ten został przeniesiony na Litwę. Korczakiem posługiwały się, między innymi, następujące rodziny na Litwie:

Balewicz, Batkowski, Biernacki, Biliński, Bohdanowicz, Bortkiewicz, Bortnicki, Chotecki, Chyżewski, Dąbrowski, Dobroczyński, Dunicki, Gacki, Gajewski, Gruszkowski, Hołowicki, Hubicki, Ilcewicz, Illukiewicz, Komar, Komorowski, Korbut, Korczak, Kotowicz, Krasnopolski, Krupski, Leszczyński, Lipski, Łaniewski, Ławrynowicz, Łuszczewski, Łuszczyński, Michalski, Myszczyc, Mieleszko, Mogilnicki, Pawłowicz, Prokopowicz, Rymkiewicz, Rynkowski, Sielicki, Siwicki, Sołtan, Sosnowski, Steckowicz, Truchowski, Warkowski, Wołk, Worotyński, Zahorowski, Ziółkowski.

Ilcewicz herbu Korczak. W herbarzu Uruskiego czytamy:? Jan syn Andrzeja, z synem Wincentym, Antoni syn Szymona z synami Janem, Justynem i Pawłem, potomkowie Michała, dziedzica dóbr Ciejkinie w oszmiańskim 1654 r., zapisani do ksiąg gub. Wileńskiej 1800 r.?.

Ilcewicz herbu Lubicz. Józef z synami Benedyktem, Bartłomiejem, Janem i Marianem, Bonifacy z synami Antonim, Jakubem, Janem, Józefem i Klemensem oraz Józef i Bartłomiej z synami Bartłomiejem i Jerzym, synowie Kazimierza, wnukowie Jakuba, a potomkowie Walentego dziedzica dóbr Bartofty, w pow. lidzkim 1676., zapisani do ksiąg szlachty gub. Wileńskiej (opis herbu Lubicz podałem w pierwszym odcinku).

Zamieszkiwali w Trabuszkach, Chomiczach, Nowokuńcach, Tietiańcach, Ponieździlu, Bujwidach, Karmaniszkach, Pojedubiu.

Alfons Ilcewicz z Nowokuńc i Kazimierz Ilcewicz z V batalionu 77pp AK kpt. S.Truszkowskiego ?Sztremera? walczyli o wolność Rzeczypospolitej.

W 1820, 1832 roku Ludwik wraz z synami: Józefatem-Michałem, Wawrzyńcem-Kajetanem, Stanisławem-Henrykiem, Wincentym-Janem oraz wnukami otrzymał podtwierdzenie szlachectwa jako stara rodowita szlachta polska, zapisani do ksiąg szlachty gub. Wileńskiej.

Mało liczna rodzina zamieszkała w okolicy Michnokiemia i okolicy Mickańce.

Spokrewnieni z Bartoszewiczami, Rymkiewiczami, Krupowicyami,Żemoytelami, Zachwatowiczami, Wojszwiłłami, Zacharewiczami, Zapaśnikami, Pryszmontami, Joczami.

Po drugiej wojnie światowej przedstawiciele tej rodziny wywiezieni zostali na Sybir, a część zaś wyjechała do Polski. Obecnie na terenie Litwy nie ma rodziny o tym nazwisku. Pozostały tylko trzy rodziny o tym nazwisku w Polsce: w Gdańsku, Bydgoszczy i wŻyrardowie pod Warszawą.

W polu czerwonym podkowa srebrna z zaćwieczonym na barku krzyżem kawalerskim złotym, po prawej stronie podkowy strzała opierzona srebrna na opak, po lewej takiż rosochacz żeleźcem w dół. W klejnocie nad hełmem w koronie połulew złoty ukoronowany, z mieczem w prawej łapie.

Istnieją odmiany tego herbu, różniące się barwą pola - błękitne, a także zwrotem strzały i rosochacza ku górze.

Pierwsza znana zapiska sądowa pochodzi z 1401 roku. Herb najbardziej rozpowszechniony na Mazowszu.

Herbem posługiwały się rodziny: Bardowski, Bartoszewicz, Bieniakoński, Bieńkowski, Bohdanowski, Brodowski, Cybulski, Grodecki, Jankowski, Kamiński, Kowalewski, Lipski,Łazowski, Michałowski, Pieszkowski, Sobolewski, Wąsowicz, Wysocki, Zaleski, Zawadzki, Zgorzelski.

NG 19 (455)